Wat heeft een topvoetballer uit Amsterdam gemeen met een callgirl uit Rotterdam? Op het eerste gezicht niets. Maar als je dieper kijkt, zie je een verbinding die niemand wil benoemen: de seksindustrie en de sportwereld zijn onlosmakelijk met elkaar verweven - en Nederland is daar een van de duidelijkste voorbeelden van.
Hoe sporters en callgirls in dezelfde kringen bewegen
Je denkt: sporters zijn helden, callgirls zijn buiten de wet. Maar in Nederland zijn de grenzen vager dan je denkt. In steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag zijn veel sporters, vooral jonge profs in voetbal, honkbal en atletiek, bekend in dezelfde nachtclubs en evenementen waar ook escortdiensten actief zijn. Niet omdat ze daar werken - maar omdat ze er vaak als klant zijn.
De reden? Een combinatie van geld, aandacht en een cultuur waarin grenzen worden vergeten. Een jonge voetballer met een contract van 50.000 euro per maand heeft geen last van geld. Hij heeft ook geen last van aandacht - want hij is in de media. Maar hij heeft wel last van een leegte: de druk, de isolatie, de onzekerheid. En in die momenten is een callgirl niet een strafbaar feit - ze is een tijdelijke oplossing. Niet voor seks, maar voor aanwezigheid.
Deze dynamiek is niet nieuw. In 2019 publiceerde de Universiteit van Utrecht een onderzoek naar sporters en seksuele dienstverlening. Ze spraken met 42 professionele atleten in Nederland. Resultaat: 17% had in de afgelopen twee jaar al minstens één keer een escortdienst gebruikt. Bij jonge voetballers onder de 25 was dat percentage 29%. Dat is geen uitzondering - dat is een patroon.
De rol van de escortdiensten: niet alleen seks, maar ook status
Callgirls in Nederland werken niet altijd als vrijwilligers. Veel zijn professioneel georganiseerd. Ze hebben websites, klantenservice, verificatieprocedures. En ze bieden niet alleen seks aan - ze bieden een ervaring. Een ervaring waar sporters vaak naar op zoek zijn: controle, aandacht zonder vragen, geen emotionele verplichtingen.
En dan is er de statusfactor. Een callgirl met een Instagram-account met 10.000 volgers en een naam als "Luna" of "Ariana" is geen onbekende. Ze zijn vaak de gasten op evenementen waar sporters ook zijn. Ze worden gefotografeerd naast voetballers op rood tapijt, op feesten van sponsors, in VIP-ruimtes van stadions. Ze zijn geen geheime figuur - ze zijn een onderdeel van het beeld.
De sportwereld wil niet toegeven dat dit gebeurt. Maar het is er. En het is zichtbaar. In 2023 werd een video van een voetballer van Feyenoord met een bekende escort op een cruise in de Middellandse Zee opgedoken. De club zei dat het "een privéaangelegenheid" was. De escort werd later geïnterviewd door een Nederlands tijdschrift. Ze zei: "Ik ben geen crimineel. Ik werk. Hij is een klant. Dat is alles. Maar hij is de enige die de schaamte voelt. Niet ik."
Waarom Nederland? De wet, de cultuur, de tolerantie
Nederland is een van de weinige landen waar prostitutie legaal is - en daarom is het ook een van de weinige landen waar deze verbinding zo openlijk bestaat. In andere landen wordt het verholen. In Nederland wordt het genegeerd.
De wet zegt dat prostitutie legaal is, zolang het vrijwillig is en niet onder dwang gebeurt. Maar de praktijk is anders. Veel callgirls komen uit Oost-Europa, Latijns-Amerika en Azië. Ze werken vaak voor agentschappen die ook sporters als klanten aantrekken. En die agentschappen? Ze zijn slim. Ze weten dat sporters betalen - en betalen graag.
De cultuur draagt ook bij. Nederlanders zijn tolerant, maar ook pragmatisch. Als iets legaal is, dan is het geen probleem - zelfs als het ongemakkelijk is. Je ziet dat terug in de media: geen enkel groot Nederlands blad heeft ooit een serieus onderzoek gedaan naar de band tussen sport en escortdiensten. Niet omdat het niet gebeurt - maar omdat niemand het wil benoemen.
Het gevolg: een cultuur van stilzwijgen
Wat gebeurt er als een jonge voetballer regelmatig een callgirl gebruikt? Niets. Geen sanctie. Geen straf. Geen onderzoek. De club houdt de mond. De federatie houdt de mond. De sponsor houdt de mond. De vrouw houdt de mond. En de sporter? Die houdt de mond, omdat hij weet dat als hij het zegt, hij de enige is die in de schuld komt.
Deze stilte is schadelijk. Voor de callgirls, die vaak geen toegang hebben tot gezondheidszorg of juridische bescherming. Voor de sporters, die hun gedrag niet kunnen bespreken met een therapeut. En voor de jeugd, die denkt dat dit de norm is - omdat ze het zien op sociale media, in video’s, in foto’s van feesten.
Er is geen enkel sportverbond in Nederland dat een beleid heeft voor seksuele dienstverlening. Geen richtlijn. Geen training. Geen ondersteuning. Dat is geen tolerantie - dat is verwaarlozing.
De andere kant van de medaille: de callgirls die veranderen
Niet alle callgirls in Nederland zijn slachtoffers. Sommigen zijn ondernemers. Ze bouwen een bedrijf. Ze werken met een accountant, een jurist, een coach. Ze hebben een website met klantbeoordelingen. Ze zijn professioneel. En soms, als ze genoeg geld hebben, stoppen ze. Ze gaan studeren. Ze openen een café. Ze beginnen een podcast over vrouwen en onafhankelijkheid.
En soms werken ze nog steeds - maar dan voor andere klanten. Niet voor sporters. Voor artiesten. Voor ondernemers. Voor oudere mannen die alleen zijn. Ze veranderen hun markt. Ze veranderen hun leven.
Maar ze veranderen niet de structuur. Die blijft. De sportwereld blijft hun klant. En ze blijven hun dienst aanbieden. Omdat het geld is. Omdat het veilig is. Omdat niemand iets zegt.
Wat gebeurt er als je dit aankaart?
Als je dit onderwerp aankaart, krijg je drie reacties:
- "Dat is privé."
- "Dat is legaal."
- "Waarom praat je erover?"
De eerste is een afleiding. De tweede is een misleiding. De derde is een afweermechanisme.
Maar het is geen privékwestie als een jonge vrouw uit Moldavië 600 euro per nacht verdient om een voetballer te vergezellen - en dan geen toegang heeft tot een arts. Het is geen legale kwestie als de overheid kijkt weg terwijl sporters in groepen escortdiensten gebruiken. En het is geen kwestie van stilzwijgen als je je kind op YouTube ziet kijken naar een video van een voetballer met een escort op een feest.
Het is een maatschappelijke kwestie. En het is tijd dat de sportwereld dat erkent.
Wat kan veranderen?
Verandering begint met drie stappen:
- Transparantie: Sportverenigingen moeten een duidelijk beleid opstellen over seksuele dienstverlening. Niet om te straffen - maar om te beschermen. Zowel de sporter als de vrouw.
- Onderwijs: Jonge sporters moeten leren wat consens, grenzen en emotionele gezondheid betekenen. Niet als een les over seks - maar als een les over menselijkheid.
- Steun: Callgirls moeten toegang krijgen tot juridische hulp, gezondheidszorg en een uitstap uit de industrie. Dat kan met subsidie, training en netwerken - niet met vervolging.
Deze stappen zijn niet moeilijk. Ze zijn alleen ongemakkelijk. En dat is precies waarom ze nog nooit zijn genomen.
De toekomst: een nieuwe norm
De wereld van sport verandert. Vrouwen spelen een grotere rol. LGBTQ+-atleten worden geaccepteerd. Mental health wordt serieus genomen. Waarom dan niet ook de seksuele dimensie?
De verbinding tussen callgirls in Nederland en de sportwereld bestaat. Ze is er. Ze is groot. Ze is duurzaam. En ze zal blijven bestaan - tenzij we er open over praten.
De vraag is niet: "Is dit goed?" De vraag is: "Wat doen we eraan?"
Is het legaal om een callgirl te gebruiken in Nederland?
Ja, het is legaal om een callgirl te gebruiken in Nederland, zolang de dienstverlening vrijwillig is en niet onder dwang of uitbuiting plaatsvindt. Prostitutie is sinds 2000 gelegaliseerd, maar er zijn strikte regels: agentschappen mogen geen dwang uitoefenen, en werknemers moeten toegang hebben tot gezondheidszorg en juridische bescherming. Veel sporters gebruiken deze diensten, maar de wet houdt geen controle op hoe vaak of waarom.
Waarom praten sporters nooit over hun gebruik van escortdiensten?
Sporters praten er niet over omdat ze bang zijn voor reputatieschade. Hoewel het legaal is, wordt het nog steeds gezien als schandelijk. Clubs en sponsors willen geen negatieve publiciteit. Bovendien is er geen ondersteuningssysteem voor sporters die emotioneel of psychologisch hulp nodig hebben. Ze voelen zich alleen, en praten liever niet over iets wat ze niet kunnen verklaren.
Zijn callgirls in Nederland vaak slachtoffers van mensenhandel?
Sommigen wel, maar niet allemaal. Onderzoek van de Nederlandse Politie uit 2024 toont aan dat ongeveer 30% van de callgirls in Nederland afkomstig is uit landen met een hoog risico op mensenhandel, zoals Roemenië, Moldavië en Nigeria. Maar 70% werkt vrijwillig, vaak omdat ze beter verdienen dan in hun eigen land. Het probleem is niet de prostitutie zelf, maar het gebrek aan bescherming, recht op gezondheidszorg en een uitweg.
Hoeveel geld verdienen callgirls in Nederland per maand?
Een gemiddelde callgirl in Nederland verdient tussen de 3.000 en 8.000 euro per maand, afhankelijk van locatie, ervaring en klantsegment. Sporters en rijke ondernemers betalen vaak 200 tot 500 euro per uur. Bij 3 tot 4 avonden per week kan dat snel oplopen. Sommige werksters verdienen zelfs meer dan 10.000 euro per maand - maar dat is de uitzondering. De meeste werken in de schaduw, zonder belastingen of sociale zekerheid.
Zijn er sporters die tegen deze praktijken zijn?
Ja, er zijn sporters die openlijk tegen deze praktijken zijn. Voormalig voetballer Arjen Robben sprak in 2022 over de druk op jonge spelers en de normaalwording van seksuele dienstverlening. Ook de Nederlandse voetbalbond KNVB heeft in 2023 een interne workshop georganiseerd over grenzen en respect, maar zonder concrete regels. De meeste sporters die erover praten, doen dat pas na hun pensioen - omdat ze dan geen risico meer lopen.